اربعین حسینی

دوستان با من و دل ناله و فریاد کنید / آه را با نفس از حبس دل آزاد کنید

اربعین آمده تا از شهدا یاد کنید / گریه بر زخم تن حضرت سجاد کنید  . . .

.

.

.

کربلایت بار دیگر منزل زینب شده  / در عزای اربعینت جان او بر لب شده

او که شمع محفل شمس و قمر، وان غنچه بود / بعد از این پروانه ی هجده گل و کوکب شده

.

.

.

اربعین است اربعین کربلاست / هر طرف غوغایی از غم ها به پاست

گویی از آن خیمه های نیم سوز / خود صدای العطش آید هنوز

اربعین حسینی تسلیت باد.

.

.

.

دل ما در پی آن کاروان است / که از کرب و بلا، با غم روان است

چه زنجیری به دست و بازوان است / که گریان دیده روح الامین است

به یاد کربلا دل ها غمین است / دلا خون گریه کن چون اربعین است

.

.

.

دلا کوی حسین عرش زمین است / مطاف و کعبه دل ها همین است

اگر خیل شهیدان حلقه باشند / حسین بن علی، آن را نگین است

اربعین حسینی تسلیت باد.

.

.

.

بلبلان آمده گل ها همه پرپر گشتند / حرم الله دوباره به حرم برگشتند

زائر پیکر صد پارة بی سر گشتند / همگی دور مزار علی اکبر گشتند

.

.

.

گوش کن بانگ جرس از دل صحرا آید

ناله ای سخت جگر سوز و غم افزا آید

پیشباز اسرا دختر زهرا آید

به گمانم ز سفر زینب کبرا آید

.

.

.

سفر کردم به دنبال سر تو / سپر بودم برای دختر تو

چهل منزل کتک خوردم برادر / به جرم این که بودم خواهر تو  . . .

.

.

.

آیینه شدی تا که خدا در تو درخشید / خورشیدترین حادثه ها در تو درخشید

بر دوست همان روز که با حنجره ی خون / گفتی تو «بلی» کرب و بلا در تو درخشید

.

.

.

جابرا اشک فشان ناله بزن زمزمه کن / گریه با فاطمه از داغ بنی فاطمه کن

در حریم پسر فاطمه یاد از همه کن / روی از گوشة گودال سوی علقمه کن

.

.

.

چشم گریان سویت از شام خراب آورده ام / خیز، ای لب تشنه از بهر تو آب آورده ام

گر بپرسی داغ تو با سینه خواهر چه کرد / قامت خم گشته یی بهر جواب آورده ام